IP (Internet Protocol) یک پروتکل ارتباطی در شبکه‌های کامپیوتری است که وظیفه شناسایی و آدرس‌دهی دستگاه‌ها در اینترنت یا شبکه‌های محلی را بر عهده دارد. IP به هر دستگاه متصل به شبکه یک آدرس منحصربه‌فرد اختصاص می‌دهد که به آن آدرس IP گفته می‌شود.
آدرس‌دهی و شناسایی دستگاه‌ها: هر دستگاهی که به اینترنت یا شبکه داخلی متصل شود، دارای یک آدرس IP است که آن را از دیگر دستگاه‌ها متمایز می‌کند.
مسیر‌یابی داده‌ها: هنگام ارسال داده‌ها در اینترنت، آدرس‌های IP برای تعیین مسیر بسته‌های اطلاعاتی استفاده می‌شوند.
امنیت و مدیریت شبکه: مدیران شبکه از IP برای کنترل دسترسی، تنظیم فایروال و مدیریت کاربران استفاده می‌کنند.
دسترسی به وب‌سایت‌ها و سرویس‌ها: هر وب‌سایت دارای یک آدرس IP است که مرورگرها برای دسترسی به آن از سیستم نام دامنه (DNS) استفاده می‌کنند تا آدرس IP متناظر را پیدا کنند.
میزبانی و سرورها: در سرویس‌های میزبانی وب و سرورهای ابری، آدرس‌های IP برای اتصال به سرورها و ارائه خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
IPv4: نسخه پرکاربردتر و شامل آدرس‌هایی با قالب چهار بخش عددی (مثلاً 192.168.1.1).
IPv6: نسخه جدیدتر که برای رفع کمبود آدرس‌های IPv4 طراحی شده و شامل قالبی با 8 بخش هگزادسیمال (مثلاً 2001:0db8:85a3::8a2e:0370:7334) است.
IP یکی از اساسی‌ترین اجزای شبکه‌های کامپیوتری و اینترنت محسوب می‌شود و نقش کلیدی در ارتباطات دیجیتالی دارد.
