انواع داده‌ها و متغیرها در جاوا

در جاوا، داده‌ها به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. این انواع داده‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: نوع داده‌های اولیه (Primitive Data Types) و نوع داده‌های مرجع (Reference Data Types).

۱. نوع داده‌های اولیه (Primitive Data Types)

این نوع داده‌ها پایه‌ای‌ترین نوع داده‌ها هستند و مقدار خود را مستقیماً ذخیره می‌کنند. در جاوا، 8 نوع داده اولیه وجود دارد:

نوع داده	اندازه (بایت)	توضیحات	مثال
byte	1 بایت	عدد صحیح با دامنه محدود	;byte a = 100
short	2 بایت	عدد صحیح با دامنه بیشتر از byte	;short b = 10000
int	4 بایت	عدد صحیح معمولی	;int c = 123456
long	8 بایت	عدد صحیح بزرگتر از int	;long d = 123456789L
float	4 بایت	عدد اعشاری با دقت کمتر	;float e = 3.14f
double	8 بایت	عدد اعشاری با دقت بیشتر	;double f = 3.1415926535
char	2 بایت	یک علامت یونیکدی (کاراکتر)	;'char g = 'A
boolean	1 بایت	فقط دو مقدار true یا false	;boolean h = true

توضیحات بیشتر:

byte: برای ذخیره اعداد کوچک از 128- تا 127 استفاده می‌شود.
short: برای ذخیره اعداد صحیح بین 32,768- تا 32,767 استفاده می‌شود.
int: رایج‌ترین نوع داده برای ذخیره اعداد صحیح است و می‌تواند اعدادی بین 2,147,483,648- تا 2,147,483,647 ذخیره کند.
long: برای ذخیره اعداد صحیح بسیار بزرگ، نیاز به پسوند L در انتهای مقدار داریم.
float: برای ذخیره اعداد اعشاری (با دقت کمتر) استفاده می‌شود و نیاز به پسوند f در انتهای مقدار دارد.
double: برای ذخیره اعداد اعشاری با دقت بیشتر (رایج‌تر از float).
char: برای ذخیره یک کاراکتر یونیکدی.
boolean: برای ذخیره دو مقدار true و false، برای استفاده در مقایسه‌ها و دستورات شرطی.

۲. نوع داده‌های مرجع (Reference Data Types)

نوع داده‌های مرجع به اشیاء (Objects) اشاره دارند. این نوع داده‌ها به جای نگهداری مقدار واقعی، آدرس حافظه‌ای که در آن شیء ذخیره شده را ذخیره می‌کنند.

کلاس‌ها (Classes)

کلاس‌ها نوع داده‌های مرجع هستند که می‌توانند داده‌های پیچیده را ذخیره کنند. در جاوا، شما می‌توانید با استفاده از کلاس‌ها اشیاء جدید ایجاد کنید.

public class Car {

    String color;

    int year;

    // سازنده

    public Car(String color, int year) {

        this.color = color;

        this.year = year;

    }

}

رشته‌ها (Strings)

در جاوا، رشته‌ها یک نوع داده مرجع محسوب می‌شوند و یک شیء از کلاس String هستند.

String name = "John";

آرایه‌ها (Arrays)

آرایه‌ها نیز نوع داده‌های مرجع هستند که می‌توانند مجموعه‌ای از داده‌ها را ذخیره کنند. آرایه‌ها در جاوا از نوع خاصی (مانند []int[], String) هستند.

int[] numbers = {1, 2, 3, 4, 5};

۳. تفاوت‌های اصلی بین نوع داده‌های اولیه و مرجع

نوع داده‌های اولیه مستقیماً داده‌ها را ذخیره می‌کنند، اما نوع داده‌های مرجع به آدرس مکان داده‌ها در حافظه اشاره می‌کنند.
در نوع داده‌های مرجع، داده‌ها به صورت اشیاء (Objects) تعریف می‌شوند، در حالی که نوع داده‌های اولیه معمولاً برای ذخیره اعداد، کاراکترها و مقادیر منطقی استفاده می‌شود.

۴. نحوه اعلام متغیرها در جاوا

برای اعلام یک متغیر در جاوا، باید نوع داده آن و نام متغیر را مشخص کنید:

int x = 10;       // یک متغیر از نوع int

double y = 3.14;  // یک متغیر از نوع double

String name = "Alice";  // یک متغیر از نوع String

در صورتی که از نوع داده‌های مرجع استفاده می‌کنید، باید متغیرها با استفاده از new (در برخی موارد) ساخته شوند.

Car myCar = new Car("Red", 2020);  // ایجاد شیء از نوع Car

۵. قوانین نام‌گذاری متغیرها

در جاوا، برای نام‌گذاری متغیرها قوانین خاصی وجود دارد:

نام متغیر باید با یک حرف یا علامت _ شروع شود.
از حروف، اعداد و علامت‌های _ می‌توان در نام‌گذاری استفاده کرد.
نام متغیرها به صورت حساس به حروف (case-sensitive) هستند، به این معنی که myVar و myvar دو متغیر مختلف خواهند بود.
از کلمات کلیدی جاوا نمی‌توان برای نام‌گذاری متغیرها استفاده کرد.

جمع‌بندی

جاوا انواع داده‌های مختلفی از جمله داده‌های اولیه و مرجع دارد.
داده‌های اولیه شامل انواعی مانند int, double, boolean, و char هستند.
داده‌های مرجع شامل کلاس‌ها، رشته‌ها و آرایه‌ها هستند.
هر متغیر در جاوا باید نوع داده خود را مشخص کند و می‌تواند یک مقدار اولیه دریافت کند.